Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Το πατροπαράδοτο Ελληνικό Πάσχα είναι προ των πυλών..

Μεγαλοβδομάδα και όλοι ετοιμάζονται για τη γνωστή εξόρμηση στην ύπαιθρο.. Τα Κρεοπωλεία, τα Jumbo και τα βενζινάδικα έχουν τη τιμητική τους.. Παράλληλα ατελείωτες ώρες αναμονής στα νέα διόδια περιμένουν οδηγούς και μη να δοκιμάσουν τα όρια της αντοχής τους.. Η Αθήνα επιτέλους θα γίνει ανθρώπινη έστω και για ένα Σαββατοκύριακο… Το πατροπαράδοτο Ελληνικό Πάσχα είναι προ των πυλών.. Οι κουβέντες στους διαδρόμους και στα μπαλκόνια στα ατελείωτα γυάλινα κτήρια της Κηφισίας είναι κοινότυπες κάθε χρόνο.. Άφησα τα παιδιά στο χωριό.. Θα τη κάνω από τη Τετάρτη.. Μπα φέτος με βλέπω εδώ.. κτλ. Άντε σε κάνα πηγαδάκι να ακούς για τους δείκτες της Αγοράς και για το ότι το φετινό πρωτάθλημα τα είχαν στήσει από την αρχή να το πάρει ο Πατέρας..

Και όμως έκτες μια οικογένεια τα βάψε μαύρα στο όνομα μιας αντίστασης κατά του κατεστημένου, και μερικές ακόμα θα προστεθούν ως νούμερα στις γνωστές στατιστικές των αυτοκινηστικών ατυχημάτων στο Εορταστικό Τριήμερο που έρχεται, βάλε και τις ληστείες και τα αιματηρά επεισόδια.. Πάντα έλεγα πως οι νεκροθάφτες και οι γιατροί είναι τα business που δε τα επηρεάζει η οικονομική κρίση..

Αντισταθείτε στην Ευρώπη.. άκουγα στο ράδιο και πλακώστε το κοκορέτσι και τα απαγορευμένα εντόσθια.. Για ακόμα μια φορά θα αποτελέσουμε το λίκνο της αντίστασης κατά της παγκοσμιοποίησης.. και το σύνθημα ‘Εδώ είναι Βαλκάνια’ για μια ακόμα φορά παίρνει σάρκα και οστά μπροστά σε καλοψημένα κρέατα, μοσχοβόλα τσουρέκια και σε τσουγκρίσματα βαμμένων αυγών.. Το μεγάλο φαγοπότι...

Τίποτα δε έχει ενδιαφέρον αν δε φλερτάρει με την υπερβολή.. Το Πάσχα δε θα αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα.. Έχουμε καταφέρει να ζούμε και να αναπνέουμε μέσα από την υπερβολή.. Ηδονιζόμαστε μόνο και όταν υπερβάλλουμε σε βαθμό που να έχουμε ενοχές...

Ενοχές για την υπερκατανάλωση.. ενοχές για το τρόπο ζωής μας... ενοχές για το πως και το που μεγαλώνουμε παιδιά και οικογένειες... ενοχές για το τι ψηφίζουμε.. ενοχές για το τι ερωτευόμαστε.. ενοχές για το περιβάλλον που αλλάζουμε.. ενοχές για παιδιά που χάνονται στο βωμό της αντίστασης κατά του τρόπου που ζούμε...

Ας ηδονιστούμε λοιπόν για ένα τριήμερο κάνοντας τις συνήθεις παραδοσιακές υπερβολές μας.. και ας επιστρέψουμε μετά στη καθημερινή μας ρουτίνα πιστεύοντας πως για μια ακόμα μια φορά ξεφύγαμε από τα καθιερωμένα....

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Χαράζοντας Ρότα



Καθέ αρχή είναι και δύσκολη λένε.. Αράγε είναι? Ποτέ δε θα ήμασταν σίγουροι αν δε το δοκιμάζαμε. Απαγορευμενοι καρποι και απαγορευμενες περιοχές δε υπάρχουν.... Εξ΄άλλου ο κόσμος αλλάζει και τα πραγματά γίνονται περίπλοκα.. Για αυτο και χαραζούμε νέες ρότες για εκεί που δε τολμαγάμε πότε να πάμε..

Το τριανταπέντε και κάτι είναι κατι σαν ανοικτό ημερολόγιο οχι για να καταγράψει αλλά περισσοτέρο για να συντροφεύσει και να αποτύπωσει τις μικρές και μεγάλες προσωπικές μας Οδύσσειες!